Afgelopen weekend vond de eerste editie van de boslandtrail plaats. Je kon kiezen tussen eentje van 100km of een nacht trail van 50km. Omdat ik nog nooit zo een grote afstand had afgelegd kozen we voor de 50km. Trails worden in principe afgelegd door te hardlopen, maar wij kozen er voor deze te wandelen.
Wat is een trail?
Een trailrun wil eigenlijk gewoon zeggen ‘off-road hardlopen’. Je loopt doorheen de natuur op smale paadjes. Onderweg kom je natuurlijke hindernissen tegen zoals bergjes, omgevallen bomen, riviertjes,… . Eigenlijk kan je een trail vergelijken met mountainbiken maar dan zonder mountainbike. Trails vanaf 50km worden wel ultra trails genoemd. De boslandtrail’s waren beide dus ultra trails.
De boslandtrail
Meer informatie specifiek over de boslandtrail kan je hier vinden. De organisatie was top! Verkeerd wandelen was haast onmogelijk met de reflecterende pijlen. Indien je er toch zou missen dan had je nog altijd de kaart of het bestandje dat je kon zetten op je wandel GPS. Die hadden wij trouwens mee omdat het wel fijn was om te kunnen inschatten hoe ver je nog verwijderd was van een controlepost.
Op de controleposten werden we ruim voorzien van eten en drinken. De meest sympathieke vrijwilligers vond je ook terug bij de controleposten en oversteekplaatsen. Vooral dank aan de mevrouw die bij het ontbijt mijn boterhammetje heeft belegd. Mijn vingers waren zo verkleumd dat dat toen even niet lukte.
Goede redenen om mee te doen aan een trail
Het is een sportieve uitdaging die grensverleggend is. Een unieke ervaring waarin dat je ten volle kan genieten van de mooie omgeving.
Het wedstrijdelement is hier niet overwegend aanwezig, het is vooral de bedoeling de afstand af te leggen en je niet te focussen op de snelste tijd of eerst over de meet geraken.
Wanneer je dit samen doet met vrienden creëert dit een extra band. Je legt ook niet elke week 50km af met je vrienden.
Mijn eerste reactie na de trail
Ik ben over de meet gekomen en riep ‘Dit doe ik echt nooit meer!’ Ook de dag na de trail wanneer iedereen me vroeg hoe het geweest was bleef ik herhalen dat ze mij er echt aan moesten herinneren dat ik dit nooit meer wilde doen. Op mijn rugnummer heb ik ook letterlijk geschreven ‘doe ik nooit meer’. (spoiler: lees zeker verder, ik blijf niet zo negatief!)
Voor mijn eerste trail maakte ik dan ook een aantal (beginners)fouten. De grootste daarvan was dat ik onvoldoende geoefend was om ineens 50km af te leggen. In het voorjaar deed ik mijn eerste lange wandeling samen met Mathijs in de buggy van 12km en daar bleef het uiteindelijk bij. Die tocht deed ik ook over de gewone weg om wille van de buggy en dat kan je niet vergelijken met wandelen op smalle paadjes door de bossen. De lente en zomer is zo warm geweest dat dat altijd een excuus bleef om niet te gaan. Wanneer ik ga lopen zijn de afstanden die ik afleg en de duur onvoldoende geweest om mijn lichaam klaar te stomen voor 50km.
Hoe ik er over denk een week later
De spierpijn heeft wonderwel slechts 2 dagen geduurd. De pijn werd vervangen door een grote euforie en trotsheid. De voordelen om opnieuw een trail af te leggen met een afstand van 50km beginnen zelfs door te wegen ten opzichte van de nadelen. Ik kan niet wachten om me opnieuw in te schrijven voor een nieuwe trail (die ik zal wandelen) van 50km! Alleen zal ik die nacht aan me laten voorbijgaan en volgende keer kiezen voor eentje die overdag doorgaat.
Mijn eerste trailrun die ik ga hardlopen staat trouwens al wel een tijdje op de planning en is zelfs voor deze maand! Op 28 oktober is er voor het eerst een trailrun in het provinciaal groendomein Prinsenpark in Retie en daar doe ik de korte afstand mee.
Leave A Reply